Na een week griep, waarbij het bloggen totaal naar de achtergrond verdween, hier weer een eerste blogpost in 2009. Tijd voor een terugblik op de eerste maanden van dit weblog en voor bezinning op de toekomst.
Enkele cijfers: voor de grap begonnen in april vanuit 23dingen, officiële aftrap middels persbericht half oktober. Vanaf die datum circa vijf blogposts per week, totaal 72 tot aan de griep dus. Het aantal (unieke) bezoekers per dag ligt, afgezien van enkele uitschieters, stabiel tussen 20 en 30, die samen ongeveer 3x zoveel ‘actions’ maken. Een week niet bloggen betekent minder bezoekers – maar da’s logisch.
De blogpost over activiteiten voor kinderen in de kerstvakantie trok de meeste bezoekers, daarna het YouTube-filmpje met Dinner for one (hoezo Overijssel’s allerlei), de bijdragen over de diverse canons, historiekaart.nl, het overlijden van Anton Huiskes, de hooiberg in Salland en het YouTube-filmpje met Tessa Boomkamp. De verhouding toevallige bezoeker (‘searches’) en bewuste bezoeker (bookmark, links, RSS) ligt ongeveer 50/50.
Zo doorgaan? Is het aantal bezoekers voldoende om gewoon door te gaan? Mmmwa. De baas hoeft zich geen zorgen te maken over tijdverspilling: 80% van het bloggen (en wat daar mee samenhangt) gebeurt in vrije tijd, wat op zich geen enkel probleem is trouwens. Ik vind bloggen nog steeds een prachtige methode om bij te blijven op je vakgebied en ga er nog graag mee door. Toch heb ik een plan in de week gelegd bij twee collega-instellingen in Overijssel om samen te werken. De belangrijkste voordelen zijn dan: onze werkterreinen raken/overlappen elkaar, samen bestrijken we een groter gebied. Het blog is dan bovendien niet meer afhankelijk van één persoon (vakantie, ziekte). Er zijn meer voordelen maar die komen wel ter sprake als het er echt van komt. Het zou dan zelfs geen corporate blog worden, maar een intercorporate blog – bestaat het woord al?
Dus hoe het op de duur verder gaat – we zullen wel zien – en zo hoort het ook.
Voor wie - net als ik - niet kan schaatsen en verder ook niets heeft met strenge vorst in een Nederlandse winter zou kunnen wegdromen bij Tiny Island van Leo Kottke.
I wish I had a tiny island floating in the sea
Palm trees don't get in the way, it's a tropical ease
etcetera
Geen opmerkingen:
Een reactie posten