Dagboeken van Jacob en Adriaan Keller

Deze blogpost valt niet onder Transisalania. Toch wil ik graag aandacht besteden aan het weblog van Grietje Keller dat gewijd is aan de dagboeken van haar grootvader en overgrootvader: de Dagboeken van Jacob en Adriaan Keller.

Onder de nieuwe websites op het gebied van erfgoed, geschiedenis etc. valt deze op. Wanneer één of meer instellingen op dit terrein besluiten om een nieuwe website te maken moet er eerst een heel traject worden afgelegd: formuleren van eisen, maken van ontwerpen, begrotingen, inventarisatie, evaluatie, implementatie etc. Deze website/ dit weblog is een mooi staaltje van particulier initiatief. Grietje Keller is gewoon begonnen de dagboeken van haar grootvaders op internet te zetten. Ze weet nog niet hoelang ze ermee doorgaat – wij hopen zo lang mogelijk – en intussen ontstaat er een zeer originele website met geschiedenis van het dagelijks leven.

Jacob Keller (1872-1956) was eigenaar van de boerderij De Nieuwe Beer bij Dordrecht en hield wekelijks een dagboek bij, dat hij zelf landbouwdagboek noemde. Maar de dagboeken bevatten veel meer dan informatie over hoe de gewassen erbij stonden en over het weer: ook gebeurtenissen in de familie, zaken die in de buurt speelden en de gebeurtenissen op het wereldtoneel zijn onderwerp van zijn schrijfsels. De traditie van het bijhouden van een wekelijks dagboek werd voortgezet door zijn zoon Adriaan Keller (1906-1968).

Kleindochter Grietje Keller, tot voor enkele jaren documentairemaker en cameravrouw van beroep en tegenwoordig beeldarchivaris bij Aletta, instituut voor Vrouwengeschiedenis, had natuurlijk de dagboeken kunnen overtypen en in boekvorm uit kunnen geven. Er zouden in de buurt van Dordrecht vast wel een paar honderd exemplaren van verkocht zijn. Nu ze de dagboekfragmenten op het weblog plaatst zijn ze voor een grote groep beschikbaar. Ze wil het voor zichzelf nog wel een beetje leuk houden, dus ‘digitaliseert’ ze de dagboeken niet chronologisch, maar pikt er her en der fragmenten uit, soms gekoppeld aan de actualiteit (Mexicaanse/Spaanse griep).
Op de website staan de fragmenten overigens wel chronologisch, zodat je niet kunt zien welke als laatste geplaatst zijn. Om te voorkomen dat je steeds alles weer langs moet gaan voor eventuele nieuwe bijdragen heeft ze een twitter-pagina aangemaakt waarop de aanvullingen vermeld worden.

De Digitale Archivaris noemde het al ‘een schitterend document en een heel mooi voorbeeld van hoe particulieren historische documenten beschikbaar kunnen stellen’. Ik sluit me daar geheel bij aan.