Willem Wilminkdichtwedstrijd 2013

Voor de zeventiende keer alweer vond afgelopen zondag in het bibliotheekcafé in Almelo de Willem Wilminkdichtwedstrijd plaats, waarvan Willem Wilmink, de latere naamgever, in 1996 initiatiefnemer was. Hij wilde de poëzie toegankelijker maken en verwees daarbij naar de 15e eeuwse dichter prins Charles d’Orleans, die gasten pas toeliet op zijn kasteel nadat ze een gedicht hadden gemaakt op een voorgeschreven regel. Deze verplichte regel wordt elk jaar door een andere dichter bedacht. Dit jaar viel de eer te beurt aan Ted van Lieshout. Hij koos voor: ‘Het mist in mij’.



Foto: Gastdichter Ted van Lieshout leest het winnende gedicht voor (foto: Rikkert Harink – Tubantia)

Er waren liefst 280 inzenders. De eerste prijs ging naar Arjan Keene uit Epe, tweede werd Gerrit Rensink (Borne) en derde Jet Kole-Vlutters (Hengelo).

Hieronder het winnende gedicht, getiteld 'Seizoensdrift':

Seizoensdrift

Sinds kort is het november in mijn hoofd.
Synapsen knappen op de schaal van Richter,
mijn linker cortex is een droeve dichter,
het smaakgebied hangt vol met rottend ooft.

Het is een bende, alsof ik ben beroofd.
En niets is wat het lijkt. Ik was veel lichter,
maar met de dag wordt ieder vers ontwrichter.
Mijn zomer is door nevels uitgedoofd.

Het mist in mij. Ik kan mijn vorm niet vinden.
Mijn libido heeft zelfs een zwaar gemoed,
verlangt naar toen ik jou nog echt beminde.

Het zal de leeftijd zijn. Gaat dit voorbij
en ligt het enkel aan het jaargetij?
Het mist. In mei komt alles vast weer goed.

Collega Gerda Koppelman van de Overijsselse Bibliotheek Dienst behaalde een knappe 5e prijs. Wij wisten dat ze goed kon dichten. In 1998 gaf ze al eens onder pseudoniem Geintje Kort, in de stijl van de bekende dichter Kees Stip alias Trijntje Fop, een bundel dierenversjes uit getiteld Animallepraat.
Hieronder haar prijswinnende gedicht:

Op een meikever

Een kever, wonend aan de Vecht,
die creatief was aangelegd,
had vol verwachting zich verblijd
in Willem Wilminks dichtwedstrijd.
Ter inspiratie haalde hij
van Lieshouts regel weer erbij,
waarna het beestje zachtjes zei:
“De mei in mist. Het mist in mij.”