Het Laatste Rondje

Na 45 jaar, waarvan 25 jaar in Nijverdal, ben ik bijna bibliothecaris-af. Morgen neem ik afscheid en vandaag heb ik mijn laatste ‘lunchrondje’ gefietst. Voordeel van mijn werkplek was dat bos en heide van de Sallandse Heuvelrug vlakbij gelegen zijn. Binnen 2-3 minuten ben je er. Rond 2000 stalde ik een oude crossfiets in het gebouw, waarmee ik tussen de middag de hei op ging, de laatste vijf jaar bijna dagelijks. Alleen onbegaanbare fietspaden vanwege de sneeuw, of regen (het moet wel leuk blijven) weerhielden mij. Ik fietste vrijwel altijd hetzelfde rondje van een half uur, met binnen dat rondje een aantal varianten. Grof geschat zo’n tweeduizend keer.
De seizoenen die met horten en stoten in elkaar overliepen. Mooie periodes in voor- en najaar, slechte periodes in de zomer. Dikke jas met sjaal en handschoenen of in t-shirt. Het frisse groen in mei-juni, de paarse heide eind augustus, begin september.

De mooie dagen in maart-april of september-oktober waarop de grijze golf tevoorschijn kwam om wat zonnestralen mee te pikken. De golf die mij nu ook definitief verzwolgen heeft. De vakantieperiodes, waarin de fietspaden tijdens zonnige dagen dicht bevolkt waren met toeristen die verbleven op de Sallandse Heuvelrug. En winterse perioden waarin je wekenlang vrijwel niemand zag in een verstilde wereld. Alleen ’s zomers hoorde je wat verkeer op de Toeristenweg Nijverdal-Holten.

Gedurende 2 of 3 jaar zette een wandelaar op hetzelfde tijdstip dat ik op de fiets stapte zijn fiets tegen een boom om te gaan wandelen. Onze routes kruisten elkaar. We groetten altijd, maar spraken elkaar nooit, want we verplaatsten ons met verschillende snelheden. Terwijl we waarschijnlijk hetzelfde doel hadden: even wat verfrissing in de dagelijkse sleur brengen.

Op een keer na een vakantie bleek een groot stuk bos gekapt en toegevoegd aan de heide. Een paar jaren later hadden berken het perceel in bezit genomen, die op hun beurt weer werden gerooid. Stukken vergraste heide werden verwijderd zodat jonge heide weer een kans kreeg. Zo zag je dat de strijd om het behoud van de heide er een van de lange adem is.

Ik vraag me af hoe het zal zijn om hier weer terug te komen wanneer je met de fiets achter op de auto naar deze streek komt en dit rondje een onderdeel wordt van een grotere tocht. De gedachten zullen in ieder geval anders zijn, want je houdt je dan in ieder geval niet meer bezig met de actualiteiten van het werk...

Hiermee komt ook een eind aan dit weblog onder de vlag van de Rijnbrink Groep. Ik ga waarschijnlijk wel door onder eigen vlag. Eerst even vakantie en afstand nemen.