Een chronologische reis door de populaire muziek van de afgelopen honderd jaar.
Rory Gallagher (1948-1995) was een Ierse gitaarvirtuoos, die blues-rock speelde. Hij had een kleine 10 jaar in bands gespeeld, waaronder in het redelijk bekende Taste, voor hij in 1970 onder zijn eigen naam ging spelen met enkele trouwe begeleiders.
Gallagher was niet uit op kortstondig hitsucces. Sterker nog, ondanks aandringen van zijn platenmaatschappij weigerde hij singles uit te brengen. Gitaarspelen was zijn lust en zijn leven. Ook in zijn vrije uren bleef hij oefenen, zich verbeteren en nieuwe dingen uitproberen.
Net als bij Springsteen later, kregen bezoekers van zijn concerten waar voor hun geld. Bij een optreden in Nederland in 1972 waren vier bezoekers op komen dagen. Menig artiest zou het voor gezien hebben gehouden. Gallagher waardeerde het dat de vier gekomen waren en maakte er een lang optreden van, inclusief twee toegiften. Dat tekende de ware liefhebber die Gallagher was. Hij beweerde dat hij, net als de blueslegendes die zijn voorbeeld waren, op zijn 50ste nog steeds zou optreden. Alleen haalde hij die leeftijd niet. Zoals met meer bluesgitaristen het geval was onderging hij een levertransplantatie als gevolg van drankmisbruik. Twee maanden later overleed hij, 47 jaar oud.
Rory Gallagher wordt in Ierland nog steeds geëerd met concerten te zijner nagedachtenis, met standbeelden en met het opnieuw fabriceren van zijn Stratocaster, zijn tweedehands en beschadigde gitaar waar hij zijn leven lang op gespeeld had.
In 1973 bracht hij liefst 3 albums uit, waaronder Tattoo waarop het nummer A Million Miles Away staat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten