Een chronologische reis door de populaire muziek van de afgelopen honderd jaar.
In de jaren voor en na 1970 zat ik in de platenzaak altijd te snuffelen in de rubriek ‘underground’. Voor mij was In-A-Gadda-Da-Vida van Iron Butterfly in 1968 het summum van underground. In hedendaagse overzichten wordt het ook wel psychedelische muziek genoemd. Het sloot naadloos aan bij de hippiecultuur en de ‘Summer of love’ in dat jaar. De tekst stelde niet veel voor (‘Ga met me mee naar het paradijs’- al dan niet onder invloed van verdovende middelen) maar uniek was het feit dat het titelnummer 17 minuten duurde en een hele elpee-kant in beslag nam. Later zouden we dat ook zien bij onder meer Pink Floyd, Soft Machine etc.
Opmerkelijk is dat de opname van In-A-Gadda-Da-Vida, zoals deze op de plaat terechtkwam, eigenlijk een soundcheck betrof, waarbij enkele leden en vooral zanger Doug Ingle nogal onder invloed verkeerden.
De groep is daarna meer de richting van de hardrock opgegaan. Maar In-A-Gadda-Da-Vida zou voor altijd een iconisch nummer uit een iconisch jaar blijven.
Sinttocht Stad
5 dagen geleden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten