Foto boven: Oude tijden herleven. Honderd jaar geleden in stilte een boek of krant lezen. Nu in stilte achter de laptop.
Toen ik begin jaren 60 als circa 10-jarige lid werd van de bibliotheek waren er slechts boeken in de aanbieding. En ook nog niet al te veel. Ik liep altijd meteen naar de kast waar af en toe boeken stonden van H. de Roos, maar bijna nooit stond er een nieuw exemplaar uit de Kameleon-serie. Eind jaren zeventig, toen ik zelf in de bibliotheek ging werken, floreerden de bibliotheken. Er was inmiddels heel veel aanbod. Grammofoonplaten, tijdschriften, video, knipselkranten, documentatiemappen en uiteraard boeken, alles was in ruime mate verkrijgbaar. Het ging de bibliotheek voor de wind. Een nieuw plan, een mooi idee? De subsidie volgde bijna vanzelf.
De crisis in de jaren tachtig maakte aan dat bibliotheekparadijs een einde. Sindsdien hebben bibliotheken om hun nut voor de samenleving aan te tonen altijd moeten overtuigen en verdedigen, nieuw elan tonen, nieuwe visies ontwikkelen. De vanzelfsprekendheid van een bibliotheek in elke stad of dorp is verdwenen. Zeker na de financiële crisis van 2008. De functie van de bibliotheek veranderde. Van uitleenfabriek tot centrum van kennis in brede zin, van cultuur, van ontmoeting en van nog een aantal zaken. Met activiteiten voor laaggeletterden en werklozen, maar ook voor de echte boekenliefhebber. En steeds meer geliefd als stilteplek bij scholieren, studenten en ZZP’ers, omdat het de enige plek is waar je gevrijwaard bent van sociale media en waar je dus rustig kunt werken.
Ik ben er nu een jaar uit en de enige binding is mijn lidmaatschap van de lokale bibliotheek. Toch vind ik het leuk te lezen over de nieuwste trends en ontwikkelingen. Voor wie daar ook in geïnteresseerd is, zag ik onlangs voorbijkomen:
Die nieuwe bibliotheek van u, weet u wel, wordt dat nog wat?
Trends bij openbare bibliotheken - april 2016
'Zoeken is beter dan vinden'
5 uur geleden
1 opmerking:
Met het aanbieden van gratis wifi dringen ook de sociale media de bibliotheken binnen :-( Ik zie de nieuwe ontwikkelingen met lede ogen aan. Na een ingrijpende reorganisatie verlaat ik - samen met 26 collega's - binnenkort het zinkende schip. Woensdag is m'n laatste werkdag.
Een reactie posten