Gisteren werd door minister van Infrastructuur en Milieu Melanie Schultz van Haegen ter gelegenheid van de afsluiting van het project Ruimte voor de rivier het gedicht De IJssel van de Deventer stadsdichteres Johanneke ter Stege onthuld. Het gedicht is in steen gebeiteld.
Boven: De IJssel bij Deventer (foto: Wikimedia Commons)
Onder: het gedicht van Johanneke ter Stege
De IJssel
We hebben haar taille losgemaakt
ze mag weer vrijuit ademen
ze wentelt zich om en om in zichzelf
de breedste schepen kan ze dragen
We nestelen ons in het zand
van haar weids gemaakte oevers
we kietelen haar oppervlak
met pas gelakte nagels
Oh zij, reislustig tranendal dat
eeuwen voor ons heeft overleefd
is talloze malen bezien en bezongen
een jaar is voor haar
een vluchtige droom
Geen warme huid of schaterlach
zal haar ervan weerhouden
zich over je te buigen
om jou te zuigen in haar stroom
Een jaar lang, van september 2007 tot september 2008, werd op RTVOost elke werkdag een gedicht voorgedragen over een Overijsselse plek of onderwerp, voorzien van passende beelden en muziek, een soort mini-clips. Geen dag zonder gedicht heette de reeks. Ook nu zien we af en toe nog zo’n filmpje voorbijkomen. De filmpjes zijn grotendeels nog in het archief van RTVOost te vinden.
Lenie van Riessen - De oude stoom
Eens was je jute-koningin
verguisd en aangebeden
je werkers stonden 's morgens vroeg
in drommen aangetreden
en 't waren stoere werkers, want
de arbeid was wel zwaar,
maar had men vreugde of verdriet....
men droeg het met elkaar.
Je schietspoel roetste heen en weer
en veler daag' lijks brood
hing van het gaan dier schietspoel af,
je maakte Rijssen groot.
Aan jou dankt Riessen ondermeer
het park en 't parkgebouw,
' t werd door de tijd bijeengegaard
door 't lopend weefgetouw.
Twee dochters kreeg je, je was trots
je mooie, slanke fluit,
bracht ook bij onze zuiderbuur
een krachtig, nieuw geluid.
Helaas, de tijd veranderde
jute werd ongewild,
je gooide 't roer om en het werd
textielbehang en vilt.
Het ging je goed, het ging je slecht
dat wisselde gestaag,
de Rijssenaren vielen af,
de Turken kwamen graag.
Je bent en blijft het levenswerk
van generaties mensen,
je was getuige van hun strijd,
hun zorgen en hun wensen.
Je hebt het moeilijk oude stoom,
nu wordt om jou gestreden,
maar wat je toekomst moge zijn,
Je hebt een groots verleden.
Een jaar lang, van september 2007 tot september 2008, werd op RTVOost elke werkdag een gedicht voorgedragen over een Overijsselse plek of onderwerp, voorzien van passende beelden en muziek, een soort mini-clips. Geen dag zonder gedicht heette de reeks. De filmpjes zijn grotendeels nog in het archief van RTVOost te vinden.
Willem Wilmink - Plechelmusbasiliek Odnzel
Dit is t hoes, wus ik as keend,
woar alns in disse stad um dreait.
Noe dreait allenig meer de weend
der nog umhen en weait en weait.
Dit was aleer n hoes van God,
dat vrede in t gemood kon gevn.
Noe is t aait duuster, aait op slot,
t kon ok wa n fabriek west hebn.
Ik heb kortns nog doarboetn stoan
en ik besefn tot mien schrik:
wa'k dach wat nooit kapot kon goan,
is eerder oet de tied as ik.
Een jaar lang, van september 2007 tot september 2008, werd op RTVOost elke werkdag een gedicht voorgedragen over een Overijsselse plek of onderwerp, voorzien van passende beelden en muziek, een soort mini-clips. Geen dag zonder gedicht heette de reeks. De filmpjes zijn grotendeels nog in het archief van RTVOost te vinden.
Jan Cremer - De ballade van de boer
Hij houdt van het Twentse land met de kille winters
De hete zomers en dauwdruppels in de ochtendmist
De zonsopgang een kwartier vroeger dan aan de kust
De sneeuw die er het langst blijft liggen
De noordooster die er de scherven grond bevriest
Hij houdt van het land waar dauw op de velden ligt bevroren
Het met rijp geglazuurde gras kraakt onder de klomp
Waar een prille zon zich door de nevel breekt
En de flanken der werkpaarden doet stomen
Het ijzer van de ploeg doet blinken als een zilveren zwaard
Sinds eeuwen leven naast elkaar
De kromgegroeide boeren, de paarden, koeien en de hond
De silhouetten van de vogels, het gele koren en de rode aarde
De boer, hij bidt en steekt de spade in de grond
Hij hoort tot dit dierbare land van mest en mist
En ooit was hij
De erfpachter van Moeder Aarde
